„Szklany tron”, Sarah J. Maas – skąd taka popularność?

Oceny w okolicach ósemki na lubimyczytac.pl wskazują na sporą rzeszę wiernych fanów Szklanego tronu. Sprawdziłam, o co ten hałas [recenzja zawiera małe spojlery; czytałam po angielsku].

Królowa szkła

Taki tytuł pierwotnie miała opowieść o nastoletniej asasynce. Maas zaczęła pisać Szklany tron kiedy miała 16 lat. Założeniem było świeże spojrzenie na historię Kopciuszka, który miał pojawić się na balu, żeby zabić księcia, a nie go oczarować.

O ile „królowa szkła” niekoniecznie pasuje jako tytuł do tej powieści (chociaż „szklany tron” według mnie również tak sobie), to zdecydowanie pasuje do samej autorki w kontekście książki. Bo w Szklanym tronie, dla mnie, wszystko jest przejrzyste. Zadurzenie głównej bohaterki, Celaeny, w dwóch głównych męskich bohaterach – gdzieś od 20 strony jest już jasne, że to się stanie. Zadurzenie dwóch męskich bohaterów, księcia Doriana i kapitana Chaola, w Celaenie – podobnie. Wynik turnieju wyłaniającego mistrza, który będzie służył królowi – tak samo.

Dobra książka prowadzi fabułą trochę jak przez mgłę – momentami wydaje się, że widzimy, co będzie. Ale to mogą być tylko mgliste majaki. I nigdy nie widzimy wszystkiego przejrzyście i jasno, jak przez szklane drzwi, zanim się to wydarzy.

Czytanie Szklanego tronu było dla mnie jak przechodzenie przez kolejne, i kolejne, i kolejne szklane drzwi.

Bohaterowie jednak nie ze szkła

Protagonistką jest wspomniana już Celaena Sardothien, 18-letnia zabójczyni z tragiczną, choć nie do końca jasną przeszłością. Poznajemy ją w momencie, kiedy odbywa karę jako niewolnik w kopalni soli Endovier. Jest wygłodzona, pokaleczona i słaba, ale chce przetrwać za wszelką cenę. Niespodziewane odwiedziny składa jej kapitan Chaol Westfall, szef królewskiej straży. Proponuje jej, w imieniu księcia Doriana, udział w turnieju. Turniej organizowany przez króla ma wyłonić Królewskiego Zabójcę Adarlanu. W razie wygranej, Celaena miałaby zabijać dla króla przez 4 lata, a potem odzyskać wolność.

Już na pierwszych stronach dowiadujemy się, że pod brudnymi łachmanami i okopconą twarzą kryje się niespotykane piękno dziewczyny. Chwilę potem wiemy też, że Chaol jest przystojny. Jeszcze chwilę później – że książę Dorian również. Zaskakujące!

Celaena jest piękna, groźna, uparta, frywolna i jest wojowniczką.

Chaol jest trochę sztywny, priorytetem są dla niego obowiązki.

Dorian jest pięknym księciem-podrywaczem o bystrym umyśle.

Tak jest na początku. I tak pozostaje do końca. Niewiele więcej się dowiadujemy przez całą książkę. Postaci są kartonowe, drętwe. O ich przeszłości wiemy absolutne minimum (ciut więcej w przypadku Celaeny, ale też mało – na przykład: kogo zabijała? Dlaczego? Jak?). Jedyną próbę ewolucji postaci widzę w Dorianie – kiedy zaczyna się „stawiać” ojcu i pokazuje, ze oprócz podrywania, potrafi też głęboko czuć.

Stracony potencjał Szklanego tronu

Najgorsze jest to, że Szklany tron mógł być naprawdę dobrą książką.

Pomysł na fabułę – rewelacja. Nastoletnia zabójczyni, wyrok w obozie śmierci, oferta nie do odrzucenia. Niestety potencjał historii w tym przypadku jest zmarnowany. Płascy bohaterowie, przewidywalna fabuła, moment kulminacyjny tak mało kulminacyjny, że właściwie mogłoby go nie być. Magia upchnięta na kilkudziesięciu stronach (o nie, coś złego się czai, nie poradzimy sobie z tym – CIACH! Pojawia się ni stąd ni zowąd magia i sprawa załatwiona), z płytkim wyjaśnieniem. Mogłabym tak wymieniać dalej.

Skoro tyle rzeczy nie podoba mi się w tej powieści, może to we mnie tkwi problem i jestem na takie rzeczy za stara? Ale ale, niedawno czytałam bardzo podobną historię – Serpent & Dove Shelby Mahurin. I była fantastyczna!

Chyba największym minusem tej książki jest zepchnięcie na drugi plan tego rewelacyjnego pomysłu na fabułę. Więcej o zabójczyni, mniej o czerwieniącej na widok księcia się nastolatce, poproszę. Więcej o magii, mniej o wyszukanych sukniach Celaeny, poproszę.

Zatem skąd ta popularność? Nie mam pojęcia.

Kurtyna w dół.

P.S.

Drodzy fani, nie linczujcie mnie, proszę. Może przekupię Was dwiema informacjami. Po pierwsze – już za chwilę będziecie mogli przeczytać nową książkę Maas – Dom ziemi i krwi (więcej o tej powieści przeczytacie tutaj). Po drugie – platforma Hulu podobno stworzy serial na podstawie cyklu Szklany tron.